பொத்தி பொத்தி வளர்த்தேனே! -மனப் பொந்தையிலே வைத்தேனே!

வாங்கி வந்த வரமோ? -இல்லை

தாங்கி வந்த சாபமோ? 

இப்படியும் செய்வானோ? -இனி

இங்கு வந்தென்னைக் காண்பானோ?

என் முந்தானையையே பிடித்து

திரிந்த என்மகனே, உனை அவள் 

முந்தானையில் முடிந்தே -எனை   

முதியோர் இல்லம் அனுப்பினாளே!

அண்ணன் மகள் என்று தானே 

ஆசையோடு எடுத்து வந்தேன்.

திண்ணை கூட இல்லை யென்று  

எனை இங்கனுப்பி -என்

இதயம் அறுத்தே எறிந்தாளே! 

வாங்கி வந்த வரமோ -இல்லை

தாங்கி வந்த சாபமோ? 

பிள்ளைமனம் மாருமுன்னே -என்அப்பன் 

மாப் பிள்ளைப்பார்த்து கட்டி வைத்தான்.

பிள்ளை ஒன்று கொடுத்துவிட்டு -அவனும் 

கொல்லையிலே படுத்து விட்டான். 

தொல்லை பல நேரிடினும் -இப்பாழும்

சமூகம் இளம் விதவை எனக்கே, 

அல்லல் பல தந்திடினும்

எல்லையில்லா அன்பூட்டி - என்

பிள்ளை உன்னை நான் வளர்த்தேனே!... 

பொத்தி பொத்தி வளர்த்தேனே! -மனப்

பொந்தையிலே வைத்தேனே!

அப்ப னில்லா பிள்ளை என்றே 

அக்கறை யோடு வளர்த்தேனே! 

பள்ளிக் கூடம் அனுப்பினேனே!  

காலேசுக்கும் அனுப்பினேனே!

உத்தியோகம் கிடைத்ததுமே, 

ஊரே அசந்து போய்விடவே -தாய் 

மாமன் மகளுக்கே -உனை

திருமணமும் தான் செஞ்சேனே!… 

ஒய்யாரமாய் வளர்த்தவனும் - இப்படி 

ஓரிரு நாளிலே மாறிடு வான்னு

ஒருத்தரும் சொல்ல லேயே!..

நான் வாங்கி வந்த வரமோ - இல்லை

தாங்கி வந்த சாபமோ?

அஞ்சாறு வயசுக்கும் அசராமல் - நான் 

ஆசை ஆசையா பால்கொடுத்தேன்.

ஆடி வரும் பிள்ளைக்கே அன்பாலே 

ஆட்டுப்பாலும் கொடுத்து வளர்த்தேனே!

மட மடன்னு வளரட்டும், என்றே

மாட்டுப் பாலும் கொடுத்தே…  

பாசத்தோடு நேசமும் ஊட்டி

பாங்குடனே  வளர்த்தேனே!...

சொல்லும் படியே கேட்கிறேனப்பா -நீ 

சொல்லாத எதையும் செய்வேனோ? யப்பா

பொல்லாப்பு ஏதும் இல்லை -எனை

புறத்தாளாய் நடத்தாதே, உனக்கு

புண்ணியம் கோடி கிடைக்கட்டும், 

எண்ணிய காரியம் செயிக்கட்டும்.

எனை ஒதுக்கித் தள்ளாதே

காலமெல்லாம் சுமந்தவளை 

காணா தேசம் அனுப்பிடாதே!

முன்னூறு நாள் மட்டுமா? -இல்லை 

முப்பது வருடம் சுமந்தவள் -வீட்டு

மூலையில் முடக்கிக்கொள்ள கூடாதென்றே

(முச்சந்திக்கே) முதியோர் இல்லம் அனுப்பினாயே!

இனி எதிரிக்கும் வர வேண்டாம் 

இப்படி ஒரு நிலமையடா! ...

உனைப் பார்த்ததெல்லாம் போது மென்றே 

சலிப்பால் தள்ளி விட்டுப்போகிறானே! -எனக்கு 

அவன் கள்ளிப்பாலேத்  தந்திருக்கலாமே!

நான் வாங்கிவந்த வரமோ? -இல்லை

தாங்கி வந்த சாபமோ?.

இனியும் வாழ்வேனோ! இப்படியே வீழ்வேனோ!

இனிஎன் உயிரும் போகாதோ? - இறைவா!

இன்னல்களும் தீராதோ?...

ஒண்ணா நடத்த வேண்டாமையா 

ஒரு மூலையில் நான் இருக்கேன்.

காஞ்சி தண்ணி வேண்டாமையா - அத 

காச்சி நானே குடுச்சிகிறேன்.

காசு பணம் வேண்டாமையா - எரு

ராட்டி தட்டி வித்துக்கிறேன்…

பண்டம் பாத்திரம், ஒண்ணா வேண்டாமையா

பையில் தனியா வச்சுக்கிறேன் - நீ 

பாசம் காண்பிக்க வேண்டாமையா; 

பாவி உன்னை நான் பார்த்திருந்தா 

பொதுமையா!...

என்னப் பெத்தவனே! ஏ ராசா!

கட்டையும் வேகாதுடா… 

காட்டுக்கு போகும் முன்னே,

வீட்டைவிட்டு அனுப்பிடாதே -ஒரு 

வேலைக்காரியா நினைத்திடடா

வாசலிலே இருந்திடுறேன்…

வாய் மூடி நிண்டிடுறேன்

நாயோடு படுத்துக் கிறேன் -உன்னப்

பெத்த தாயாக கேட்டுக்கிறேன்…

ஏ ராசா! வேண்டாம்னு சொல்லிறாதே 

வீட்டைவிட்டுத் தள்ளிராதே…

பாசம்வச்ச என்மனசு புரியாம - வெறும் 

வேஷம் என்று சொல்லாதே...

விஷம் கொஞ்சம் தந்துவிடு -  என் 

வேஷம் கலைஞ்சு போயி டுறேன்…

அனாதைன்னு சொல்லி - அங்கே 

ஆசிரமத்தில் தள்ளி டாதே…

பிள்ளைகளை பெத்துப் போடு

பீ மூத்திரம் அள்ளி - அதிலே

பேரானந்தம் பெத்துக்கிறேன்...

இத்தனையும் சொல்லியும் 

இப்படி ஏன் செய்தாயடா?

நான் பெத்த மகனே - இப்ப 

நாதியத்தேப்  போனேனடா! 

வாங்கி வந்த வரமோ? -இல்லை

தாங்கி வந்த சாபமோ?...

அன்புடன்,

தமிழ் விரும்பி ஆலாசியம் கோ.