"நான் ஏறிக்கொண்டே
இருக்கிறேன்.
எங்கிருக்கிறது இலட்சிய சிகரம், என் இறைவா!
நான் தேடிக்கொண்டே இருக்கிறேன்.
எங்கிருக்கிறது அறிவுப் புதையல், என் இறைவா!
நான் பெருங்கடலில் நீந்திக் கொண்டே இருக்கிறேன்.
எங்கிருக்கிறது அமைதித் தீவு, என் இறைவா!
எங்கிருக்கிறது இலட்சிய சிகரம், என் இறைவா!
நான் தேடிக்கொண்டே இருக்கிறேன்.
எங்கிருக்கிறது அறிவுப் புதையல், என் இறைவா!
நான் பெருங்கடலில் நீந்திக் கொண்டே இருக்கிறேன்.
எங்கிருக்கிறது அமைதித் தீவு, என் இறைவா!
இறைவா, இறைவா! நூறு கோடி இந்திய மக்கள் லட்சிய
சிகரத்தையும், அறிவுப் புதையலையும், இன்ப
அமைதியையும் உழைத்து அடைவதற்கு அருள் புரிவாயாக!"
- டாக்டர் ஏ
.பி. ஜெ. அப்துல் கலாம்.
மேதகு மெஞ்ஞான
விஞ்ஞானி ஐயா அப்துல் கலாம் அவர்களின் அருமையானக் கவிதையத் தொடர்ந்து அவரின்
கவிதையின் தாக்கத்தால் விளைந்த எனது கவிதை இதோ!
உழைத்து உன்னத வாழ்வதை அடைய
உலகோருக்கு அருள்வாய் இறைவா!
களைப்பில் காலயர்ந்து அமர்வோருக்கு -குளிர்
நிழலென விளங்கும் பரமே!
சமநிலை காணமுடியா தெனினும் - யாவரும்
சமமெனும் மனநிலைவளர அருளும் -விமலா
யமனையும் கண்டு இங்கு கலங்கிடாத
மனம்தனை அளிப்பாய் இறைவா!
தனெக்கென வாழாமல் பிறர்க்கென வாழும்
மனத் தெளிவினை விளக்கிடும் இயற்கையது;
உனதரும் விளக்கமதை உலகோர றிவதில்லை
யானெனதெனும் செருக்கை அழிப்பாயோ!
ஒழுக்கம் உயர்வளிக்கும் உயர்வது உண்மையாலே
செழித்து வளர்ந்துவளம் கொழிக்கும் -இருந்துமதை
களித்து இன்புற கருணைமிகு தேவா
விழித்து நினதடிப்போற்று தலாலே!