ஓ... அந்தி மந்தாரையே
அதிசயம் என்ன இன்று...
அதிகாலையே மலர்ந்து விட்டாயே!
நேற்றைய பொன் அந்தி
மாலைபொழுதில்
உன் அருகே வந்து போன
என் அழகி, அவளின்
முந்தானைக் காற்றில்
உன் தூக்கத்தையே
தொலைத்தாயோ?...
தூக்கம், நானும் மறந்தே
பலதினங்கள் ஆயினவே...
பைந்தொடி, அழகி பசுங்கொடி
அவள்மடி கிடைக்கும் வரை
அடியேனும் உன் கதியே!....
அடடா! செந்தாமரையே…
என்ன?
செருக்கோடு நிற்கின்றாய்...
நின் செந்நிறம் பெரிதென்றா?
இல்லை
மென்னிதழ் பெருமை யென்றா?...
இன்னும் சில நொடியே!
விண்ணில் வரும்
தேவதையைப் போல்
வைகைப் புனல் குளிர்த்
தென்றலைப்போல்
வசந்தமகள் சுகந்தமான
மணம்பரப்பி....
செவ்விதழ் ஒளிர கதிர்ப்
பொன்னொளியில்
குளித்து எழுந்த,
கொட்டும் அருவி போன்றே…
என் உயிரின் உயிரான
தங்கத் தாமரை…
அவள்
அன்னம் தோற்கும் அழகுநடை
பயின்று வந்திடுவாள்...
அப்போது பார்ப்போம்....
ஓடப்போவது உன் செருக்கா?
இல்லை
வெட்கி கூனிக் குறுகி
உடையப் போவது
உன் குறுக்கா என்றே....
சோலைக் கருங் குயிலே
காலை மாலை என்றே
அனைத்து வேளையிலும்
உன் கானம் பொழிந்தே
இசைக்கு ஒரு குயிலெனவே
ஏற்றம் கொண்டாய்….
ஐயோ! பாவம்...
இனி உன் சம்பம் ஆகாது..
பிள்ளைத் தமிழ் பேசி -பசுங்
கிள்ளை ஒன்று...
கொஞ்சும் மொழியோடு
கொடி இடை தனிலே
இரு கனி சுமந்து…
செவ்வாய் ஓரம்
அமுது ததும்பும் அழகுடன்,
வண்ண மயில் போல….
தேவதையோ! இவள் என்றே..
விண்ணவரும் மயங்கிடவே
பெண்ணொருத்தி வருகிறாள்
என்னோடு கொஞ்சிக்
களித்திடவே….
உயிரினில் தேன் கலந்தே
உலகையே மறக்கடிக்கும்
அமுதப் பண் படைப்பாள்…
ஆகவே,
இளங்குயிலே
உன்
எண்ணமதை தேற்றிக்கொள்
எழில் நங்கை அவளே
இனி இங்கே இசையரசி....
சந்தம் கொண்டே நீ பாடினால்
சத்தம் என்றே இனி உரைப்பார்
நித்தமும் நின் கானம் கேட்டவரே!
உன்மத்தமாக இனி
இங்கு யாருமில்லை…
குற்றம் ஒன்றும் இல்லை
கும்பிட்டே பணிந்து நில்
மன்றம் வருபவளை - உன்
மனதாரப் பாராட்டிச் செல்...
அன்புடன்,
தமிழ் விரும்பி.
